Oudste zoon is uit huis....
'Er is een kamer voor je....'
een paar dagen later verhuist hij...
Wat fijn voor je....slik....
Mijn hart doet pijn...
Is dit één van de grootste 'los-laat-momenten'?
Mijn liefje....
Mijn eerstgeboren kind....
de laatste dag thuis zitten we aan tafel...
Hij pakt z'n gitaar en speelt wat....
dochterlief kijkt....luistert....speelt mee....
Het weekend is voorbij en ik durf
nauwelijks de lege kamer in te lopen...
Het is leeg...kaal...stil....
er ligt nog wat losse rommel
Tranen stromen over mijn wangen....
Dit doet pijn!
Ik lig in bed....ik huil en denk aan mijn grote kleine jongen...zijn leven...
ons leven samen....
hij is 21 jaar en 7 maanden
Wat zijn we lang samen geweest
wat hebben we veel meegemaakt
wat ben ik ontzettend dankbaar
dat hij in mijn leven is
Ik ben trots op hem...
hij zet zijn stappen....
in zijn eigen leven
en nu allleen
Maar niet helemaal alleen....
ik zal er altijd voor hem zijn....
en gelukkig fiets ik in 20 minuten naar hem toe :-)
